چقدر زود دیر میشود و چقدر مرتضی زود رفت... صدایش ماندگار شد... وقتی رفت خیلی گریستم چراکه درد تنهایی ام را تسکین بود… فکر میکنم صدای مرتضی پاشایی بی شبهه بود صاف بود و تسلی بخش… با صدایش زندگی کردیم و در نبودن صدایش غصه دار شدیم…… مرتضی جان روحت شاد و قرین رحمت امیدوارم با فرشتگان اسمانی هم صدا شوی…. به آرامشی رسیدی گرچه میدانم دوست نداشتی اینقدر زود از روزگار خداحافظی کنی…..صدایت ناب بود... درست گفته اند که تنها صداست که میماند… صدایت ماند و با خاطره صدایت زندگی خواهیم کرد…